بررسی برخی اختصاصات کمی وکیفی درماتوگلیفیک در مبتلایان به اختلال خلقی دوقطبی نوع۱، در نژاد فارس ساکن در استان خراسان

مقدمه: یکی از شدیدترین اختلالات خلقی که در dsm-iv-tr شرح داده شده است اختلال دوقطبی نوع1 می باشد. این اختلال باتغییر در عملکرد cns به وجود آمده و به نظر می رسد که با تغییر در ترشح نوروترانسمیترهای مغز، شخص دوره های مانی و افسردگی را تجربه کند. علل متعددی از جمله احتمالاً عوامل محیطی و ژنتیک در بروز اختلال دوقطبی نوع 1 موثرند. خطوط پوستی در سه ماهه اول و دوم تکامل جنین تحت اثر هر دو عامل محیط و وراثت شکل می گیرد و پس از آن تغییر نمی کند. همین دوره، دوره بحرانی رشدcns نیز می باشد. احتمالاً الگوهای خطوط پوستی ممکن است با بیماری های ژنتیک در ارتباط باشند که در این بررسی مورد توجه قرار گرفته است. روش کار: این پژوهش مطالعه ای مورد - شاهدی می باشد. هدف از این تحقیق مطالعه الگوهای کمی وکیفی درماتوگلیفیک (خطوط پوستی) در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نوع 1 ومقایسه آن با افراد سالم بود. براین اساس پرینت انگشتان وکف دست 30 بیمار مبتلا به اختلال دو قطبی نوع 1 که در بیمارستان روانی ابن سینای مشهد بستری بودند و84 نفر سالم به عنوان شاهد گرفته شد (هر دو گروه از نژاد فارس انتخاب شدند). نتایج به دست آمده با استفاده از آزمون های آماری تی و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: نتایج تحقیق نشان داد که مجموع خط شماری a-b (tabrc) در زنان و مردان با اختلال دو قطبی نوع 1 نسبت به گروه شاهد کاهش نشان می دهد، ولی این کاهش معنی دار نیست. اما از نظر نوع اثر انگشت بیماران، در مجموع اشکال loop وwhorls نا همگن ونسبت به گروه شاهد معنی دار بودند(001/0p= و 003/0p= ). نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد که درماتوگلیفیک می تواند یک روش جالب برای مطالعات ژنتیکی و احتمالاً روش مناسبی در تعیین پیش آگهی اختلال دوقطبی نوع1 و شاید بسیاری از بیماری های روانی دیگر باشد.